Onu Taraf gazetesindeki 'Kelimebaz' köşesinde tanıdım. Türkçe kelimeler, dilbilim ve kelime kökleri üzerine yazılarına, arada güncel olaylarla ilgili birkaç cümlelik kısa yorumlar ilave eden birisiydi. Zamanla yorum, yazı, bilimsel makale ve denemelerini derlediği blogunu da takibe alıp okumaya başladım. Facebook yine aynı şekilde...‘‘Bu memlekette öyle güvercin tedirginliğiyle yaşamaya gelmez. Köpek gördün mü değnekle üstüne yürüyeceksin.’’ Sevan Nişanyan
Türkiye'de en eksik olanın; farklı düşünme teknikleri, tek tipe ait kalıp modelden olmama özelliği olduğuna inanan biri olarak; belli bir tutarlılığı korumak kaydıyla farklı bir öze sahip olan tek tük her kim varsa büyük saygı duydum ve çok sevdim bugüne kadar. Gökkuşağının renkleri gibi farklılıkların bir aradalığını hayal ettim. Ancak artık (belki de reel hayatımdaki kişisel kararların da etkisiyle) evet artık kendini dünyanın merkezi gibi sayan, benmerkezcil ve hiçbir şey katmadan, evrendeki sorunların çözümünde hiç 1 olumlu girdi sağlamadan, salt tespitçilikle EGO kasanlara aynı sempatiyi duyamıyorum maalesef. Bir de bencil egoistlere...
Sadece çevrelerine çok yüksek sevgi-tatmin verebilen adamların bencil ve ultra egoist olma hakkı var bence. Gerisi hikaye.
İnatlarının esiri olmuş, sadakatini ve birikimini kibirli öfkesine sunan, hele hele bu doğrultuda kalem oynatan; şahsen kutsal bir tarafını da bulduğum 'yazmak' eylemini bu dürtülerle yapan nefret dolu insanlar bir bir hayal kırıklığı kervanına katılıyor. Hele ki "milliyetçilik ve ırkçılık" eleştirileri ile dolu bir geçmişin ve onlarca yazıların varsa, tüm onlardan sonra, tutup ırkçılığın âlâsını yapanlar hiç çekilmiyor.
Uzun lafın kısası, son aylarda Sevan Nişanyan da kaydı gitti bence.
Bu da burada dursun.
Ocak 2019 EDIT:
Bu görseli bloguma koyup koymama konusunda biraz bocaladım ve sonunda olmasına karar verdim. Uzak geçmişte dikkat çeken ve pırıltısı olan bir adamdı, bunu daha önce de yazmıştım zaten. Dinmeyen orta yaş bunalımına aşırı özgüven patlaması ve yüksek kibri de eklenince kayboldu maalesef. Bugünse -yeni yine yeniden- içindeki irinleri kusmuş.
Adamın mevcut tek yakıtı: Türk düşmanlığı. Şahsını refere ederek büyük tespitler yapan herkese akıl fikir. Böyle leş tipleri kılavuz belledikçe insanlığın iki yakası bir araya gelmez hakikaten.
Bu Türk düşmanlığı, Türk'e karşı olan her adamın bokunca inci arama saplantısı, emperyal güçler ne yapıyorsa iyi ediyordur dayatması... Bunları aşamadıkça muhalefet de bişeye benzemiyor, etkili de olamıyor, boşa kürek çekiliyor. Mevzu da "beka sorunu"na bükülüyor.
Sevan Nişanyan
4/
5
Oleh
Ramazan AL
